Σε μια κινητοποίηση, που θύμισε άλλες εποχές, χιλιάδες κόσμου, όλων των ηλικιών, συγκεντρώθηκαν χθες στα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν σε όλη τη χώρα, αλλά και το εξωτερικό, αναζητώντας την επαναφορά του οξυγόνου στους κοινωνικούς πνεύμονες.

Κίνηση που καθρεφτίζει μια κοινωνία, η οποία παρά τη δεδομένη υπαρξιακή ασφυξία, ξύπνησε, για άλλη μια φορά, από τον λήθαργο και με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών, έναν εθνικό συλλογικό «τύμβο», βρήκε τη δύναμη να διακοινώσει την ανάγκη της για ευνομία, για κοινωνική αναπνοή, για κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι εθνικές συμφορές ήταν, άλλωστε, για τον Λαό μας, πάντοτε, μια αφορμή ενωτικής ισχύος. Μέσα από τον πόνο ερχόταν σε επαφή με την προγονική του ρίζα και αντλούσε τα αποθέματα της ψυχικής ανθεκτικότητας που απαιτούνταν, προκειμένου να μετουσιώνει τις πληγές του σε αδιάψευστα μεγαλουργήματα.

Τα εύφλεκτα, επομένως, υλικά του τρένου , που συμβολίζουν τους χρόνιους θυμούς μας, τις εσωτερικές μας παραλήψεις, αλλά και την κοινωνικοπολιτική αυθαιρεσία και τα οποία, όπως φαίνεται, οδήγησαν, με πολιτειακή ευθύνη, τον «ανθό» της πατρίδας στον βωμό της θυσίας, ας γίνουν, παράλληλα, η σπίθα για τη φλόγα της αλλαγής.

Ας ενώσουμε, λοιπόν, τα χέρια ώστε να επαναφέρουμε αντάμα τον ήλιο της δικαιοσύνης, που φωτίζοντας τις ψυχές μας θα μετουσιώσει το εθνικό μας Τραύμα σε ένα ανέσπερο κοινωνικό Θαύμα!