Από σήμερα, θα αναπαύεται «ἐν σκηναῖς τῶν Δικαίων» ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο άνθρωπος που ανασυγκρότησε την ορθόδοξη εκκλησία στη γείτονα χώρα, εργαζόμενος πάντοτε ακατάπαυστα και φιλόστοργα προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης του αρνητισμού και της γεφύρωσης των διαφορετικών οπτικών, με γνώμονα, πάντα, την αρμονική ανθρώπινη συνύπαρξη. […]

Στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, σε μια συνηθισμένη τηλεφωνική συνομιλία με τον γιο μου, πετυχαίνοντάς τον λίγο πριν μπει στον κινηματογράφο για να δει την ταινία «Υπάρχω», αναδύθηκε αυθόρμητα ένα ερώτημα που άγγιξε την καρδιά της διαγενεακής σχέσης του Λαού μας με τον Στέλιο Καζαντζίδη:«Θυμάσαι τον Καζαντζίδη; Εσύ ήσουν μικρός, τότε…», τον ρώτησα, καθώς ανήκει στη γενιά των “Millennials”.Η αφοπλιστική απάντησή του, «Τι λες, ρε μάνα, τον Καζαντζίδη, δεν θυμάμαι;»,αλλά και η έντονη προσέλευση των νέων στην ταινία, μού πυροδότησαν σκέψεις για τον τρόπο με τον οποίο ο θρύλος του μεγάλου καλλιτέχνη καταλήγει, ως σημείο αναφοράς, να γεφυρώνει τα βιώματα του χθες και του σήμερα, ενώ, παράλληλα, μου ανέσυραν μνήμες μιας αλλοτινής εποχής. […]

Σε μια κινητοποίηση, που θύμισε άλλες εποχές, χιλιάδες κόσμου, όλων των ηλικιών, συγκεντρώθηκαν χθες στα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν σε όλη τη χώρα, αλλά και το εξωτερικό, αναζητώντας την επαναφορά του οξυγόνου στους κοινωνικούς πνεύμονες. […]