Η νέα ψηφιακή πραγματικότητα έχει απλώσει παγκόσμια, πλέον, τα πλοκάμια της βαθιά μέσα στην καθημερινότητά μας. Με την ανατολή της να έχει σηματοδοτηθεί, ήδη, από την αυγή της νέας χιλιετίας, εμφανίζονται, όσο περνούν τα χρόνια, εντονότερα οι αποτυπώσεις και οι προκλήσεις της επέκτασής της, οι οποίες γίνονται ευκολότερα αισθητές στους νέους, που πάντοτε, ούτως ή άλλως, αποτελούν το πιο ευαίσθητο θερμόμετρο για τις συντελούμενες μεταβολές σε ένα κοινωνικό περιβάλλον.

Το βράδυ της 26^ης Ιουλίου του 2024 θα μείνει για πάντα χαραγμένο στα αρχεία της ιστορικής μνήμης, καθώς «έδωσε» το έναυσμα της έναρξης των 33^ων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ωστόσο αυτή τη φορά η τελετή που σηματοδότησε την έναρξη δεν εντάχθηκε στα πλαίσια του παραδοσιακού και καθρέφτισε, με τρόπο γλαφυρό, τα πολλαπλά και πολλές φορές αντιθετικά στοιχεία που συνθέτουν τον πολιτισμό των ημερών μας, προβάλλοντας παράλληλα τα εκκωφαντικά, μέσα στη σιωπή τους, έντονα υπαρξιακά του ζητήματα.

Ο Ιούλιος, ο έβδομος μήνας του έτους, έφερε το κλείσιμο της φετινής ψυχοθεραπευτικής πορείας που θα μας οδηγήσει στην ανάπαυλα του θέρους, στον αναστοχασμό, αλλά και στην καθ’ όλα αναγκαία επεξεργασία, πριν από τη φθινοπωρινή συνέχεια του ταξιδιού στα αθέατα αλλά και ζωογόνα βάθη της ψυχής.

Η κορδέλα του τερματισμού αυτού του «δρόμου» κόπηκε μέσω ενός «μαραθώνιου».

Μέσα σε κρίσιμες, ιστορικές στιγμές, σε μια ετερόκλητη Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και αθεράπευτων, ανοιχτών, από τα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών τραυμάτων, κλήθηκαν οι Λαοί της να δώσουν τον ρυθμό του μέλλοντος, μετέχοντες στην εκλογική διαδικασία. Το «μήνυμα» της κάλπης στις πρόσφατες Ευρωεκλογές ήταν διπλό, με τη σαφή ενδυνάμωση του δεξιού πόλου, γεγονός που επιβεβαίωσε και ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών, που ήρθε ως απόρροια των εξελίξεων, αλλά κυρίως με «υπέρτατο νικητή», για τις Ευρωεκλογές, την αποχή, δείχνοντας πως σήμερα, για άλλη μια φορά, μετά τη μυθολογική αρπαγή της από τον Δία, η υπόσταση της Ευρώπης απειλείται.