Θεραπεία εφήβων

Η εφηβεία αποτελεί το τελευταίο ψυχοβιολογικό στάδιο ανάπτυξης του ανθρώπου πριν την ενηλικίωση, που χαρακτηρίζεται από συνταρακτικές ψυχοσωματικές διεργασίες. Στη διάρκεια της εφηβείας ο νέος στρέφει τον προσανατολισμό του από την οικογένεια στις σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους, στις αναδυόμενες προκλήσεις της ενήλικης ζωής, στη συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες και στην ανεξαρτητοποίηση. Στο στάδιο αυτό διαμορφώνεται και σταθεροποιείται η αίσθηση της ταυτότητας, σε επίπεδο ατομικό, ψυχολογικό, σεξουαλικό.

Λόγω των συνεχών αλλαγών και ανακατατάξεων, οι έφηβοι βρίσκονται συχνά σε μια κατάσταση αβεβαιότητας. Τα εναλλασσόμενα συναισθήματα και οι νέες εμπειρίες μπορούν να αποτελέσουν, εκτός από μια ευκαιρία εξερεύνησης του εαυτού, πηγή έντασης ή αγωνίας.

Η επιδίωξη της Συστημικής Ψυχοθεραπείας είναι να βοηθήσει τους νέους να κατανοήσουν και να οργανώσουν την εμπειρία τους, να εκφράσουν και να διαχειριστούν τους προβληματισμούς τους και να προετοιμαστούν κατάλληλα για την είσοδο στην ενήλικη ζωή, λαμβάνοντας υπόψη τις οικογενειακές  και κοινωνικές δυναμικές αλλά και τα προσωπικά χαρακτηριστικά τους.

Προβλήματα, όπως συναισθηματικές διαταραχές, αντικοινωνική / παραβατική συμπεριφορά, χαμηλή σχολική επίδοση, εθισμός στο διαδίκτυο, ψυχοσωματικά προβλήματα, ζητήματα σεξουαλικότητας θεωρούμε πως αποτελούν συμπτώματα που εκφράζουν τη δυσκολία ολόκληρης της οικογένειας και αντιμετωπίζονται με μια προσέγγιση συνθετική και ολιστική. Μέσα από ατομικές συνεδρίες αποσαφηνίζεται το αίτημα και επιδιώκεται μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ θεραπευτή και εφήβου. Η διαδικασία εστιάζει στην κατανόηση της οικογενειακής λειτουργίας, της θέσης και των ρόλων που αναλαμβάνει ο νέος μέσα στην οικογένεια, και υποβοηθείται από συνεδρίες με όλα τα μέλη της. Με την καλλιέργεια ενός κλίματος αποδοχής, εμπιστοσύνης και αποενοχοποίησης σχεδιάζεται από κοινού με τον νέο η ένταξή του σε μια θεραπευτική μικτή ομάδα εφήβων, η οποία συνιστά ένα σημαντικό επόμενο βήμα για την ανάπτυξη και εξέλιξή του. Η συνεισφορά της θεραπευτικής ομάδας θεωρείται ουσιαστική, καθώς δίνει τη δυνατότητα στον έφηβο, μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να επικοινωνεί και να μοιράζεται την εμπειρία του με τους συνομηλίκους του χωρίς ντροπή και φόβο απόρριψης, να διερευνά και να συγκροτεί την ταυτότητά του, να αναπτύσσει την αυτονομία του και να καλλιεργεί όλες τις αρετές και τις δυνατότητες που του χρειάζονται για το πέρασμα στην ενήλικη ζωή.